Aankomst in Salatiga

Het is nu zondag 24 april. De vluchten vanuit Nederland hier naartoe zijn perfect verlopen. In eerste instantie begon 't allemaal wat raar met die geplande retourvlucht Amsredan-Parijs, maar toen ik eenmaal in het vliegtuig richting Jakarta zat viel het alles mee. Op tijd (kwart voor 9 vrijdagavond) vertrokken vanaf Schiphol, stoel aan het raam (bij de linkervleugel), twee aardige jongemannen uit Indonesië naast me die het het heel interessant vonden om met een Nederlandse te kletsen, en een rustige vlucht zonder turbulentie. Het eten was goed, de films waren goed en het was, op een af en toe huilende baby na, rustig in het vliegtuig. Ik heb eerst een film zitten kijken en ben toen gaan slapen, maar door de niet zo comfortabele houding die je in zo'n krappe vliegtuigstoel aanneemt werd ik regelmatig wakker. Daarnaast kwam het personeel ook regelmatig langs met eten, drinken of versnaperingen, wat je nachtrust nogal verstoord op zo'n vlucht, maar de bedoeling was natuurlijk goed. 

We waren op tijd in Kuala Lumpur, waar we een tussenlanding hadden met een onderbreking van 1 uur op de vlucht naar Jakarta. Weer door de douane, weer een nieuwe instapkaart, weer allerlei controles. Hier was overigens een man uit Veghel (met wie ik op Schiphol een gesprekje gehad had) van boord gegaan. Hij had verteld bij Friesland-Campina te werken en in Kuala Lumpur naar een fabriek te gaan. Bij vertrek vanaf Kuala Lumpur raakte ik in gesprek met een andere Nederlander die, tot mijn verbazing, ook bij Friesland-Campina werkt en in Jakarta naar een fabriek ging. Wel leuk. 

De vlucht naar Jakarta duurde nog een kleine 2uur en verliep prima. Ik zat naast dezelfde 2 Indonesiërs en we kregen weer eten. Allemaal prima. Toen we tegen kwart over 5 in Jakarta landden was het nog helder buiten. 

Op het vliegveld, bij het afhalen van mijn koffer, bleek (weer, want dat had ik op Schiphol ook al begrepen) dat tegenwoordig bijna iedereen met "priority" boekt, wat inhoudt dat je voorrang krijgt bij het boarden dat je koffer "als eerste" van de band komt als je op de plaats van bestemming bent. Nou, dat schiet echt op als er tussen de 350 en 400 passagiers zijn en 3/4 priority heeft geboekt!  En het mooist van alles was dat enkele koffers van gewone boekingen, waaronder de mijne, er toch tussendoor kwamen... Maar dan nog heb ik hier heel lang staan wachten. 

Daarna was 't nog even flink heen en weer lopen voordat ik wist waar ik naartoe moest voor de vervolg vlucht naar Semarang (en steeds bleek ik daar waar ik moest zijn net aan voorbij te zijn gelopen) maar na wat navragen kwam ik bij een douanepost aan waar één mevrouw op haar dooie gemak de papieren van een (volgens mij Engels) gezin controleerde en daarna heel rustig haar toko onbemand achterliet om dat gezin 35 meter verderop met hun koffers te gaan helpen. Het zegt iets over de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de mensen hier, maar tegelijktijdig ook over hun geduld.... Alles gaat hier blijkbaar (heel) langzaam.... 

Hoe dan ook, met super vriendelijke gezichten helpen alle mensen je hier vooruit. En dus kwam ik tegen 7 uur in de juiste vertrekhal aan, waar bleek dat het buiten inmiddels pikdonker was. Een uur later gingen we aan boord en toen bleek dat er maar 2 (!!!) niet-indonesiërs meegingen; ik dus en... Een mevrouw van ongeveer mijn leeftijd die op de stoel voor me zat. We raakten meteen aan de praat en omdat ik alleen in een rij van 3 stoelen zat, kwam naast me zitten. Vervolgens hebben er de hele vlucht (ca. 40 minuten) zitten kletsen en gieberen.  In Semarang aangekomen hebben we samen 'n kwartiertje gewacht op onze ophalers, die allemaal te laat waren omdat onze vlucht tijd een half uur korter was dan van tevoren was aangegeven.  Sjaak en Linda de Wit hebben me opgehaald en samen gingen we naar hun B&B in Salatiga, wat een autorit van zo'n 1-1/2uur was. Eerst heeeeeel lang door Semarang en daarna op een, naar onze maatstaven "provinciale", weg naar Salatiga. Onderweg werden we overal van alle kanten ingehaald door brommers, scooters en kleine motoren, met 1, 2 of 3 personen erop, met of zonder helm. Die dingen die crossen tussen de auto's door alsof het niks is. Af en toe eng om te zien hoe weinig het scheelt of ze een auto of andere brommer/scooter/motor raken...

Sjaak de Wit komt oorspronkelijk uit Veghel. Hij woont nu 8 jaar hier en vertelde onderweg heel veel over Indonesië, Java en regels en gebruiken. Op z'n plat Veghels...

Zijn vrouw, Linda, komt oorspronkelijk uit Jakarta. Ze is heel aardig en spreekt vloeiend Engels maar verstaat ook 'n aardig woordje Nederlands. 

In hun B&B aangekomen heb ik nog een kop thee met hun gedronken waarna ik m'n kamer c.q. bed opgezocht heb. Toen ik m'n handbagage uit m'n tas haalde bleek dat de dure fles douchecreme open was gegaan en de fles zeker half leeg was gelopen in m'n tas. Balen! Alles (tas, i-pad, camera, boek, vest en een hoopnkleine dingen zaten allemaal onder dat spul. Iknheb 't zo goed mogelijk schoon gemaakt en ben toen om ca. 23:00u gaan slapen. 

Al Mey al een (of beter gezegd; twee) enerverende dag(en) gehad, maar goed verlopen  en.... Ik ben in Indonesië. De gedachte alleen al is heel apart....